Dag 6–Wat zullen we vandaag eens gaan doen…

 

Na een lekkere relaxte dag gisteren, die we vooral samen hebben doorgebracht stond vandaag weer zo’n dag op het programma, behalve dan het samen doorbrengen. Judith had een dag lang zonnen en zwemmen bedacht (het zou ten slotte 36 graden worden) en ik had mijn zinnen gezet op een groot toernooi in het Aria.

De ochtend begon met een zoektocht naar een ontbijt. Geen probleem zou je denken in zo’n groot hotel, behalve als je ook nog een klein beetje aan je budget wil denken. Het buffet was $25 pp en in de restaurants was je dat ook kwijt geweest voor een bordje eieren met bacon en een glas melk. We besloten dan ook maar richting het foodcourt van het Luxor te lopen en te kijken of ze daar iets hadden wat meer in onze smaak viel. Onze keuze viel daar op een soort buffet met pannenkoeken, scrambled eggs en wafels. Zucht, waar is een Ihop als je er echt eentje nodig hebt…

Omdat we nog een uur te gaan hebben voordat ik naar het Aria ga, lopen we bij het Luxor de speelvloer op en vinden een kast welke volgens Judith helemaal geweldig is. We nemen allebei plaats en inderdaad, ik maak van mijn $20 in een mum van tijd $50, terwijl Judith met iets minder winst genoegen moet nemen. Was een kast met tovenaars en allerlei vage bonussen, maar zolang zo’n kast blijft piepen en rinkelen vind ik het best.

Bij de benzinepomp kopen we nog wat te drinken aangezien de drank bij het zwembad niet te betalen is. Een rondje, 1 biertje en 1 daiquiry was $25, ex tip. En met 36 graden zul je toch echt moeten drinken, dus slaan we maar wat water en fris voor het zwembad. Judith liep terug naar Mandalay en ik loop over de strip langs alle hotels richting het Aria.

Rond 12 uur ben ik er al dus ik ga naar de sportbook waar zo’n 50 schermen hangen waarop alle grote wedstrijden worden uitgezonden. Vandaag staan basketbal en baseball op het programma, dus ik ga zitten/liggen op een hang bank, plaats een weddenschap voor $5 op een basketbalteam, en laat me vervolgens vollopen met rumcola’s welke in moordend tempo worden aangevoerd. Wow, dat ik dit nog nooit eerder heb gedaan! In de toekomst voor herhaling vatbaar.

Om 13.00 begint het toernooi en ik ben al behoorlijk aangeschoten, dus mijn eerste rondje bestel ik een koffie. Toch blijkt dit niet voldoende te helpen, want nog voordat het eerste uur voorbij is lig ik er al uit. En nog wel met AK tegen AQ… niet mijn toernooi dus.

Ik wandel een beetje pissig-op-mezelf terug naar het Mandalay en besluit voor ik naar de kamer ga om nog even 5 dollar in een gokkast te gooien. Een simpele Blazing 7’s machine, met 25 cent per spin. Nou goed, 20 keer drukken en dan zwemmen dacht ik nog. Na de derde spin krijg ik 4x bonus symbooltjes te zien, maar de kast maakt geen herrie terwijl ik (dacht ik) toch een aardig bedrag had moeten winnen. Nou ja zeg, dan maar de inzet verhogen naar 75 cent om snel klaar te zijn. Was nu echt pissed. Na 2 keer drukken begint de kast ineens een berg herrie te maken en ik zie 4x 7’s op rij en de teller begint te lopen. Haha, ik haal gewoon de op 1 na grootste bonus uit de kast, zo’n 120 dollar. Nog een 7 erbij was $1250 geweest, maar goed ik neem de 120 graag in ontvangst en daarmee zijn alle verliezen van vandaag weer terug gewonnen. Ik heb de gehele uitbetaling staan filmen en deze duurde ruim 8 minuten. 8 minuten lang herrie van die kast en ik met big smile erachter. Geweldig, al die gezichten van anderen om me heen.

Judith is ondertussen alweer naar de kamer terug gelopen want ze begon te smelten. Het was kennelijk 36 graden op het strand, waardoor ze in een ritme zat van 15 minuten liggen, 5 minuten water. Alleen op een gegeven moment moest het zwembad schoongemaakt worden (iemand ziek geworden dacht ze) en toen was het wel erg warm.

Op het schema stond voor de avond nog een rondje shoppen gepland. Echter, vanwege mothersday bleken de winkels al om 7 uur dicht te gaan. Dus toen wij om kwart over 6 bij de outlets kwamen hadden we niet heel veel tijd meer over. Daarom gingen we ieder een eigen kant op en spraken af om uiterlijk 5 voor 7 weer bij de Tommy te zijn. Judith kocht een broek en wat shirtjes voor haarzelf en ik vond een paar sportschoenen in de aanbieding bij Adidas. Helaas, de tijd was echt op dus we moesten wel weer terug naar het casino. Via een Jack-in-the-box voor een hamburger en rijst (jawel, wat een combi haha) waren we dus weer vroeg terug in het casino, waar ons nog een uurtje bezig hielden voordat we naar bed gingen. De volgende dag zouden we gaan paardje rijden in de Canyons en we moesten dus vroeg op.

Een echte heerlijke relaxte dag dus. En voor ons een echte heerlijk typische Las Vegas dag.

Dag 5 – GN en verhuizen naar Mandalay Bay

 

Hoera hoera, vandaag zijn we 1 jaar getrouwd. Sjeetje, de tijd vliegt echt voorbij zeg. Een jaar geleden nog maar dat we die mooie dag hadden, met zon en al onze familie en vrienden op dat dikke feest in het Stadspaviljoen… en daarna de huwelijksreis met de cruise. Zucht… Maaruh, niets te klagen op dit moment hoor, we zitten tenslotte wel effe mooi alweer in Las Vegas, haha!

De dag begint vroeg met een paar smsjes van onze ouders om ons te feliciteren. Maar wat het zeker zo leuk maakte was een bericht van de fokker dat de pups uit ons nestje zijn geboren op de 10e en dat we dus maar snel moeten komen kijken. Een foto van de kleine bolletjes hond zit erbij dus daar worden we uiteraard helemaal blij van.

Judith pakt de koffers in en ik loop naar het Plaza hotel waar een Starbucks zit om ons ontbijt te scoren. Een halve met kaas en ham en een footlong cold-cut trio! Onderweg terug loop ik via 1 van de 2 Starbucks in het hotel terug naar de kamer, waar we dit feestontbijt ons goed laten smaken.

Het is pas half 9 en om 10 uur gaat het zwembad pas open, maar toch gaan we alvast naar beneden met de koffers. Deze laten we achter bij de bell desk, waarna we toch alvast naar het pool deck gaan om 2 stoelen te claimen. Dit viel al niet meer mee, de meesten waren al besproken en op sommige stoelen lagen mensen ook al echt te zonnen. We vinden er 2 en gaan liggen wachten totdat het 10 is en we ook mogen plonzen. Judith ligt en leest, Twan ligt en snurkt. Wat een heerlijk leven.

Om 10 uur zijn de life guards ook geïnstalleerd en wordt het bad vrijgegeven om te zwemmen. Nog voor 11 uur lopen de cocktail waitresses met bakken vol bier tussen de stoelen door, de zon laat de temperatuur landen op zo’n 34 graden, de blackjacktafels onder de overkapping naast het zwembad zitten vol, en de haaien zwemmen rustig tussen al het feestgedruis door.

Tegen 11 uur loop ik naar binnen om te kijken of er nog wordt gepokerd, maar helaas voor mij is vandaag een groot pokertoernooi begonnen waardoor de kleinere toernooien geen inschrijvingen genoeg hebben. Ik heb Judith beloofd dat vanwege onze trouwdag ik niet zou gaan spelen in de grote toernooi (ca 400 deelnemers) omdat dit pas ‘s nachts afgelopen zou zijn. Op een andere dag was het geen probleem geweest, maar nu kon ik dit niet maken vond ik zelf. Ik loop dus een beetje rond in de airco en ga daarna terug naar Judith aan het zwembad.

Vanaf 3 uur kunnen we inchecken bij Mandalay Bay, dus om half 2 pakken we onze spullen, laten we de auto voorrijden en de koffers bezorgen en cruisen we van Downtown naar Mandalay Bay. Het is zaterdag en dat is te merken ook. Wat een drukte, en ook behoorlijke chaos met al die toeristchauffeurs, haastige taxi’s en losgeslagen bejaarden die het ritme duidelijk niet bij kunnen houden. We ontsnappen dan ook 2x aan een aanrijding zonder dat we er zelf schuld aan zouden hebben gehad. Ik kan je zeggen, dat is goed voor de adrenaline zeg. Pfoe.

Na ca. 30 minuten droppen we de auto bij de valet van het Mandalay Bay en sluiten aan in de wachtrij om in te checken. Een groot cowboy evenement wordt dit weekend gehouden in het MB (Last Man Standing) en het hotel is dus fully booked. Toch besluit ik om al mijn charmes in de strijd te gooien en te vragen of er nog complimentary upgrades beschikbaar zijn. De dame gaat het checken en inderdaad, er is een suite voor ons beschikbaar (ik had vermeld dat het onze 1e trouwdag is en dat we dit hotel speciaal hadden uitgezocht om het te vieren etc blabla…) maar toen ze deze wilde vastleggen kreeg ze de melding dat een collega deze net 1 minuut daarvoor had weggegeven. Helaas, peanut butter. Nou dan doe ons maar een kamer op een hoge vloer voor het uitzicht. Nogmaals helaas, de hoogst beschikbare kamer was op vloer 8 dus bijna beneden (Mandalay heeft 67 vloeren…) en alleen nog uitzicht over de luchthaven of het zwembad. Nou dan doe ons het zwembad maar. Ook andere extra’s zoals credits voor de bar of de pool waren allemaal al op, geen freebees van Mandalay voor ons.

De kamer was uiteraard wel mooi en ruim, met bad en aparte douche en een zeer grote Philips TV aan de muur. We droppen de koffers en gaan meteen naar het zwembad, of zoals ze bij Mandalay zeggen: The Beach. Een heus zandstrand met groot golfslagbad, een lazy river, 2 losse zwembaden, een beachside casino, en een groot podium waar ze aan het opbouwen waren voor het concert van die avond. Door dat concert ging de beach al om 6 uur dicht, maar het was echt heerlijk om zo relaxed aan het strand te liggen midden in de woestijn.

 

 

We besluiten om vanavond lekker te gaan eten bij ons favoriete steakhouse Outback. We nemen de tram vanaf het MB en gaan langs het Luxor naar het Excallibur hotel, waar we oversteken naar New York en MGM. Via de M&M world lopen we naar het grote colaflesje waar de lift in verborgen zit naar het Outback Steakhouse.

  

We nemen samen de chickenwings vooraf, Judith besteld lamsvlees en ik ga voor de Porterhouse. Wat een geweldige stukken vlees en zo enorm lekker! Helaas zijn de porties te groot voor ons, dus we moeten nogal wat vlees laten liggen en er is zelfs geen ruimte meer voor een toetje.

  

Na het eten lopen we naar het MGM en vinden we nog wat automaten waar we nog wat gaan spelen en begeven ons tegen 12 uur terug naar ons hotel. Mooie en zeer relaxte dag gehad vandaag.

Updates onderweg

Hoi allemaal

Technische uitdagingen door een niet-werkende WIFI. Tsja...

Gelukkig is e.e.a. ondertussen gemaakt en daardoor zullen de updates snel geschreven en geplaatst worden. Bij de reeds gemaakte verslagen zijn foto's en filmpjes toegevoegd.

Greetz, ondertussen alweer vanuit een koud en nat Eindhoven.

Dag 4 - Hoover Dam & Golden Nugget

Na een goede nachtrust van dik 8 uur worden we weer wakker tegen 6 uur in de ochtend. Ik kijk nog een beetje verdwaasd om me heen en probeer te bepalen of het nu een uurtje later is, of dat het al de volgende ochtend is. Het schemerde namelijk toen ik mijn ogen sloot en dat doet het nu weer... of niet... Judith wordt ook wakker en wenst me goede ochtend. Ah, duidelijkheid...

Nou ok, dan maken we er vandaag maar iets van. We willen naar de Hoover Dam in Henderson, misschien ook nog wat rondcrossen rondom GN en naderhand zien we wel.

 

We besluiten te gaan eten bij dezelfde Ihop als waar we eergisteren zijn geweest. Ligt op dezelfde weg en is slechts 20 minuten rijden. Zo geschreven, zo gedaan. Judith besteld wederom een breakfast sampler met 2 spiegeleieren, bacon en hashbrowns en ik neem een dikke omelet met ham en kaas. Grote portie, maar het gaat er in als koek en de bordjes zijn zo goed als leeg.

 

25 minuten later parkeren we onze auto als 4e in de garage bij de Hoover Dam waar nog helemaal niets te doen is zo tegen 9 uur. We zijn zelfs alle bussen met toeristen te snel af geweest vandaag haha. Hierdoor kunnen we ongestoord foto's maken en rondlopen in het museum.

 

       

 

De tour in de dam kost $33 ex tax, dus we kijken elkaar aan en besluiten dat we dit dus niet gaan doen. $66+ om naar een paar generators te mogen kijken, terwijl je omgeven bent van beton en water wat heel graag weg wil... niet ons ding.

 

Tegen half 11 reden we weer terug naar Vegas waar we besloten een kijkje te gaan nemen bij de enige echte Gold&Silver Pawn Shop, bekend van de TV serie Pawn Stars. Zelfs zonder navigatie, puur op plaatjes bekend van TV rijden we vanaf de snelweg zomaar in 1 keer goed naar de shop. Bij de ingang staat gewoon een wachtrij met mensen die hier naar binnen willen. We parkeren de auto en sluiten netjes aan in de rij. Als er nog zo'n 20 mensen voor ons staan wordt via de geluidsinstallatie ineens de mededeling gedaan dat de shop dicht gaat vanwege nieuwe opnames en dat we dus 45 tot 60 minuten zullen moeten wachten. Ja doei, daar gaan we dus echt niet op wachten... is de mededeling die ik te horen krijg. Ik besluit om het maar niet aan te vechten en ga akkoord met wat foto's maken van de buitenkant. Geen Rick, geen Chumly, geen Old Man voor ons...

 

 

 

We stappen weer in de auto en rijden nog wat verder door wat achterstallige buurtjes die Downtown ook rijk is, op zoek naar Rick Restoration Store die volgens de borden ook vlakbij zou moeten liggen. Helaas weten we die niet te vinden en als we eenmaal in de buurt van Stratosphere Tower zijn gekomen geven we het op. Wat we wel doen is bij de Bonanza Worlds Biggest Souvie Shop de auto parkeren en gaan kijken wat daar allemaal wordt aangeboden. Nou groot is ie zeker, maar wat een berg rommel wordt hier aangeboden zeg. In de Liquor Store ernaast kopen we nog 2 flessen rum voor thuis (Captain Morgan private stock en Spiced Dark Rum). Op de weg terug naar GN rijden we nog langs een Gambler's Super Store en ook hier parkeren we de auto en lopen we een rondje door de winkel, vol met chips, kaarten, speeltafels, gokkasten en alles wat je nodig zou kunnen hebben om thuis een echt speelhol te maken. Dat is al jaren een wens van mij, dus dit was als een kind in een snoepwinkel... maar goed, dat past allemaal niet in de 23kg die ik mag meenemen van United dus dat wordt nog een andere keer gedaan.

 

Terug in het GN duiken we het zwembad weer in, drinken gezamenlijk een drankje en daarna gaan we weer ieder onze eigen weg. Dat wil zeggen Judith blijft waar ze is en ik ga naar de pokerroom voor een toernooi. Deze keer gaat het erg goed, zowel qua drank als qua kaarten en ik weet zowaar het toernooi op mijn naam te schrijven en neem een kleine $400 dollar mee naar buiten. Da's zeer mooi!

 

 

Glijbaan Golden Nugget

 

We eten 's avonds helaas niet in een steakhouse omdat we er geen gevonden krijgen op loopafstand zonder lange wachttijden. Het is stervens druk op Fremont, vrijdagavond en de jaarlijkse Elvis-of-the-year verkiezing wordt gehouden. Big deal, worden zelfs TV opnames van gemaakt.

Daarom besluiten we om toch maar te gaan eten bij het buffet. Het is goed, maar niet echt geweldig. Vooral omdat het seafood buffet night is en wij allebei niet echt van het seafood zijn.

 

Ondanks dat die kabouter met zijn hamer me wederom probeert te vloeren, spelen we nog een paar uurtjes in GN en Binions en laten op beide plaatsen weer wat achter, maar scoren wel behoorlijk wat drankjes en hebben plezier, dus al lang goed voor ons. Deze avond speler we de gokkasten en heeft Judith haar eerste Craps ervaring. Ze vindt het helemaal leuk, dus dat zullen we nog wel een keertje gaan doen.

 

Tegen 12 uur gaat het lampje wederom uit. Onze laatste nacht in GN, morgen checken we uit en verhuizen we naar de Strip, naar het Mandalay Bay hotel.

Dag 3 - Golden Nugget, Downtown en Outlets

Goedemorgen Las Vegas. We worden zo vroeg wakker (tegen half 6) dat zelfs alle neon verlichting van Fremont nog brand. Deze gaat pas uit om 6 uur, dat wisten we tot nu toe nog niet en het is toch al onze 3e keer Golden Nugget ondertussen.

 

Na het douchen en omkleden lopen we naar het buffet van het hotel en eten daar onze buiken vierkant met van alles waar je normaal gesproken 's ochtends echt nog geen zin in hebt. Ik heb zelfs overwogen of ik niet gewoon een stuk cheesecake moest nemen als dessert bij het ontbijt. Is dat vreemd? Nou, voor hier kennelijk niet want ik heb diverse Yanks stukken taart naar binnen zien werken. Maar goed, voor ons is het natuurlijk ontbijt, voor sommige andere gewoon een tussendoortje bij het gokken.

 

We besluiten om nog niet meteen naar het zwembad te gaan, want het is nog bewolkt en fris (23 graden) dus we lopen over een redelijk lege Fremont naar een Walgreens om wat drinken en zoutjes in te slaan. Op de weg terug lopen we het vernieuwde The D Casino in om eens te kijken. Dit hotel wil graag de concurrentie downtown aangaan met Golden Nugget en heeft hele nette kamerprijzen, dus misschien iets voor een toekomstige trip. Maar al snel blijkt wel dat The D net als The Plaza niet kan tippen aan de uitstraling en luxe van GN, dus dat wordt hem niet. We zien nog een speelkast staan die we vorig jaar ook op onze cruiseboot hadden en laten $40 achter in The D. Geen drankje of niets... zelfs geen koffie gekregen. Tja, dan niet.

 

Om 9 uur gaat het zwembad open bij GN open en vanaf 10 mogen we het water in. We nemen dan ook de stoeltjes op de voor (voornamelijk) Judith bekende plek en gaan liggen bakken. E-reader erbij, drankje erin en liggen maar.

 

   

 

Nou, mij niet gezien langer dan een uur. 100 meter verderop worden er kaarten geschud en verdeeld en ik vind dat ik hier zeker niet bij mag ontbreken. Met Jud's zegen ga ik lekker pokeren, maar helaas word ik op de bubbel uit het toernooi geknikkerd. Voor de niet-pokeraars, bubbel betekend laatste onbetaalde speler. Alles wat na mij overbleef (4 spelers) verdelen de knikkers en ik ga balend terug. Niet zozeer omdat ik geen geld gewonnen heb, maar meer omdat ik niet goed speelde. Ach ja, moet er nog in komen denk ik. Waar ik wel een ster in was, was het wegwerken van Captain-Coke's! Stuk of 9, aangezien ik met 10 dollar ging zitten en 1 dollar over had na alle drankjes. En uiteraard heel erg goed gegeten (geen tijd voor) dus als ik rond 4 uur bij Judith aanschuif aan het zwembad ben ik redelijk dol.

 

Ook Judith heeft natuurlijk een hele boeiende middag gehad. Anderhalf boek gelezen op haar strandstoel in de zon, paar watertjes op en 1 aardbei-rum cocktail, Caesar salad met kip (hey, toch nog een kip). En, dat was het zo'n beetje.

 

 

Het wordt bewolkter dan gewenst dus we besluiten terug naar de kamer te gaan, om te kleden en naar de Outlets te rijden. Daar aangekomen gaan we eerst eten bij een Chinees/Japans/Oriëntaals-achtige en ook hier moeten we de helft weer doneren aan de prullenbak. Zonde eigenlijk, maar vol is vol.

 

We kopen bij de Tommy Hillfiger wat spullen voor Judith en bij Kenneth Cole iets voor mij, waarna de man met de hamer mij opeens weet te vinden. Het is pas half 9 Ik stel dan ook voor om terug te gaan naar het hotel, effe een uurtje te gaan liggen en daarna wat te gaan doen.

 

De volgende ochtend werd ik weer wakker... en Judith had ook geen zin om alleen naar beneden te gaan, dus het werd een rustig avondje. Morgen weer meer...

Dag 2 - Grand Canyon

Daar zijn we weer!! Heerlijk geslapen op het geweldig lekker matras in het Golden Nugget, maar toch zorgt de jetlag er voor dat we om 5 uur rechtovereind zitten. Gelukkig hadden we hier op gerekend en gepland dat we daardoor een early start zouden hebben, om zo lekker op tijd te kunnen vertrekken naar de Grand Canyon.

Allereerst wordt uiteraard de weblog bijgewerkt (zie verslag van gisteren) en gaan we douchen. Tegen half 7 laten we de auto door de valet service voorrijden en beginnen we aan de trip van 4,5 uur. We rijden de rondweg om Vegas op en het is goed te rijden en rustig. Als we Vegas bijna uit zijn nemen we een afslag naar een Ihop restaurant om te gaan ontbijten. Ook al hebben we last van jetlag we proberen wel om zo snel mogelijk in het “goede” ritme te komen en daarom hebben we het ontbijt uitgesteld tot nu toe. Bij de Ihop zijn we zo’n beetje de enige klanten, dus ik begin me af te vragen of we überhaupt nog wel ergens een kip zullen zien deze trip. We bestellen allebei eieren met bacon, en ik krijg ook nog wat brood en pannenkoekjes. Errug lekker, maar veel te veel voor ons dus we gaan tonnetje rond terug naar de auto.

 

De rit richting de Grand Canyon brengt ons via Henderson naar Lake Mead, en door richting Flagstaff om dan naar boven te rijden richting Grand Canyon Village. De cruise control gaat aan zodra we wegrijden bij de Ihop en gaat er pas vanaf als we na 2 uur kort stoppen bij een truckstop. Meteen daarna vlammen we door en net na 12 uur zijn we bij het Grand Canyon Visitor Centre. Onder het mom van voor de deur is altijd plaats rijden we twee volle parkeerplaatsen voorbij, nemen de front row en parkeren inderdaad onze Dodge voor de deur . Score!

 

  

We nemen een kijkje bij het Visitor Centre waar een film draait over het ontstaan van de Canyons en lopen vervolgens naar het eerste uitzicht punt. Wauw… dit blijft echt een fantastisch beeld. Zo enorm dat je het eigenlijk niet kunt bevatten. We proberen het op foto en film vast te leggen, maar ik vrees dat het geen recht zal doen aan het “echt”.

  

Aangezien het al 5 uur geleden is dat we hebben ontbeten nemen we de gratis pendelbussen naar een halte waar een restaurant zit en eten onze lunch. Best aardig, een cheeseburger en een salade. We besluiten lekker rond te blijven lopen tot een uur of 4 om tegen die tijd terug te gaan. De gratis pendelbussen brengen ons overal langs de South Rim en we maken enkele geweldige foto’s. Ik kom helaas ook tot de ontdekking dat ik echt een vorm van hoogtevrees begin te krijgen, want als ik dichtbij de rand kom begint het mij ineens te duizelen. Nog nooit meegemaakt, dus een nieuwe ervaring en ik besluit de jetlag hiervan de schuld te geven… haha… hmm…

    

Om 4 uur hebben we nog niet alles gezien, maar we besluiten toch terug te gaan aangezien het een rit van 4,5 uur is. De auto is een stevige zuiper want de tank is al voor 3/4 leeg, dus we gooien hem vol en rijden daarna in 1 ruk zonder stops terug naar Vegas. We voelden ons op zowel de heen- als terugreis als een stelletje eenlingen. Kilometers lange wegen, uitzichten van 15 kilometer (gecontroleerd met de km teller) waar soms maar 5 voertuigen te zien waren. Heerlijk rijden is dat. Naarmate we dichter bij Vegas komen wordt het weer drukker, maar waar al dat verkeer dan ineens vandaan komt?

De auto wordt weer afgegeven bij de valet en we droppen alle spullen op de kamer, waar we ons opfrissen en omkleden alvorens we Fremont Street oplopen om ons te mengen in de party. Eerst moeten we toch toegeven aan onze knorrende magen, en we besluiten naar het foodcourt van het  Plaza hotel te lopen waar we gaan zitten bij de Mexican Taco Bar. We nemen een Burrito (jemig, wat een apparaat) en 2 Taco’s en eten van allebei ongeveer de helft op. Pfoe, die porties hier… ieder jaar weer wennen.

We zijn er nu toch dus lopen we ook het casino even in, maar nadat we 40 dollar lichter en enkele rumcokes rijker zijn besluiten we om naar Binions te lopen. Daar laat Judith ook weer 20 dollar achter, maar neemt Twan er 30 mee naar buiten. Dus we hebben ons goed vermaakt en hebben ook lekker gespeeld en gedronken. De jetlag en lange reisdag begint zich te wreken dus lopen we tegen half 11 terug naar de kamer waar we crashen.

Speelkast in Binions Casino. Bonusronde geld gewonnen :)

 

Geweldige dag gehad en ondanks dat het ver rijden is was het zeker de moeite waard. Morgen (vandaag) nemen we een rustdag bij het zwembad en hoogstwaarschijnlijk de pokertafels. Wat een heerlijk leven!

Dag 1 - Aankomst Las Vegas

Goede hele vroege morgen allemaal. Althans, hier is het heel erg vroeg in Nederland is het al middag. Welkom bij weer de nieuwste editie van ons weblog, deze keer voor onze vakantie in Las Vegas!! Het is hier half 6 in de ochtend en we zijn klaarwakker om zo dadelijk van onze eerste echte vakantiedag te gaan genieten. Maar eerst het verslag van gisteren.

 

Om 9 uur sluiten we de deur achter ons en stappen in de auto richting Düsseldorf International. Onderweg is er eigenlijk niets te doen, het is lekker rustig en we zijn met een uurtje op de parkeerplaats. De geboekte parkeerhaven P23 ligt een stukje lopen van de terminals vandaan en helaas rijd er geen bus ofzo, dus we gebruiken de benenwagen. 15 minuten verder staan we bij de balie van Lufthansa/United, waar geen kip te beleven is en we dus meteen aan de beurt zijn. We zijn totaal vergeten online in te checken gisteravond dus dat moeten we nu doen, maar zonder wachtrij is dat ook niet erg.

 

Na 10 minuten zijn we de koffers kwijt en 2 sets boardingspassen rijker. Met nog anderhalf uur te overbruggen lopen we naar een restaurantje om nog wat te eten en ruim op tijd sluiten we aan bij de douane waar ook al geen kip te beleven was. Weinig kippen hier in Duitsland... Bij de gate wachten we nog 30 minuten waarna we onze plek opzoeken op rij 30. De Lufthansa vogel is voor 2/3e gevuld, maar wel met heeeeel erg veel kleine kinderen. Oei, als dat maar goed gaat...

 

 

 

De vlucht vertrekt 5 minuten voor op schema en wonder boven wonder, alle kinderen gedragen zich uitstekend. We zaten letterlijk tussen 4 gezinnen met baby's en kleine (3-) kinderen in, dus dat was niet zomaar iets. De vlucht verliep perfect, goede service en entertainment systeem. Alleen het eten was uiteraard niet al te geweldig, maar ja, dat weet je van tevoren...

 

30 minuten eerder dan gepland staan we aan de gate op Chicago O'Hare, waar wederom geen kip te beleven is. Zijn de kippen op ofzo? Binnen 10 minuten zijn we door Customs heen, op de carrousel de koffers naast elkaar al hun zoveelste rondje, dus die kunnen we ook meteen afgeven voor de volgende vlucht. De enige plek waar iets te doen is, is bij de tascontrole voor de volgende vlucht, dus daar staan we 15 minuten te wachten totdat we onze schoenen mogen uitdoen, riemen en sieraden af, laptop uit de tas, full body scan, nog wat na friemelen door een beambte en klaar zijn we weer.

 

We gaan op zoek naar iets te eten, maar behalve Wolfgang Puck en een McDonalds zit er helaas niets wat onze goedkeuring krijgt. McDonalds eigenlijk ook niet, maar bij Mr Puck is het zo druk dat we toch maar genoegen nemen met 2 cheeseburgers wat frietjes.

 

 

De tweede vlucht is volledig vol, dus alle stoelen en bagageplekken zijn bezet. Gelukkig hebben wij stoelen bij de exits met extra beenruimte en mogen we ook al eerder naar binnen zodat we onze rugzak en tas nog normaal kunnen opbergen. De vlucht vertrekt 10 minuten eerder en komt ook nog eens 30 minuten eerder aan, dus wederom niets te klagen.

 

Ook onze koffers hebben de reis doorstaan en draaien wederom naast elkaar hun rondjes op de carrousel. MacCarran lijkt behoorlijk leeg, maar dat komt vooral omdat wij als eerste vogel in een rij van 10 naar beneden kwamen en dus geen last hadden van overtollig publiek. We stappen dan ook een nog lege bus in die ons en 5 anderen naar het Rental Car Centre brengt, waar ook geen kip...

 

De drie balies bij Alamo zijn bezig dus ik moet zowaar nog 2 minuten wachten, belachelijk :) Maar na 10 minuten heb ik toch gewoon alle documenten en mogen we de garage in om de kar op te pikken. De rij met Intermediate SUV's is leeg, dus we mogen een klasse groter meenemen waar ook 1 auto staat te wachten. Helaas geen keuze dus, maar de Dodge Journy die klaar staat is wel een mooi exemplaar, dus we nemen hem maar wat graag mee.

 

Het reizen begint zijn tol te eisen, want het is ondertussen al 9 uur lokale tijd dus omgerekend 6 uur 's ochtends volgende dag en heel veel hebben we niet geslapen. We besluiten dan ook om niet over de Strip naar Downtown te rijden, maar de snelle route over de snelweg.

We droppen de auto bij Valet en ik mag meteen doorlopen naar de dame bij de incheckbalie, aangezien ook het Golden Nugget een kippentekort heeft... 5 minuten later staan/liggen we uitgeteld op de kamer.

 

Onze koffers worden gedropt, we trekken de slippers aan en lopen nog even snel naar een winkeltje om wat drinken te halen, laten nog 10 dollar achter bij een gokkast (toch effe uitproberen haha), lopen een rondje door het casino om de sfeer te proeven (niets mis mee voor een dinsdagavond) en gaan dan terug naar de kamer waar we uitgeteld crashen.

 

 

Het is nu 6 uur, dus ik ga snel douchen en daarna pakken we de auto en rijden we naar de Grand Canyon! Tot morgen! Ow ja, en werk ze allemaal haha....